Ο μόνος δρόμος προς την αξιοπρέπεια

Όσο η ελπίδα χτίζεται καθοδηγούμενη από την (κάθε) κυβέρνηση, και το μεταναστευτικό πάντα θεωρείται το πρόβλημα που χρίζει αντιμετώπισης από τους αρμόδιους φορείς της εξουσίας, το έγκλημα που λαμβάνει χώρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών συνεχίζεται. Εκεί χιλιάδες βιώνουν καθημερινά την «φιλοξενία» του κράτους και της κοινωνίας. Οι μετανάστες είναι το πιο φτηνό εργατικό δυναμικό που ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς, προσφέρεται προς εκμετάλλευση, ή  εγκλεισμό μέχρι την απέλαση του. Άμα οι μετανάστες - πρόσφυγες καταφέρουν να επιζήσουν στις εμπόλεμες χώρες τους και κατά την πορεία τους προς την Ευρώπη, τότε στοιβάζονται στα κέντρα κράτησης σε εξοντωτικές συνθήκες.

Χαρακτηριστικά, τις τελευταίες ημέρες έχουμε τα ακόλουθα γεγονότα:

10/2,  πεθαίνει στο νοσοκομείο Σωτηρία ο 23χρονος κρατούμενος στην Αμυγδαλέζα Σαγιέντ Μεχντί Αχμπαρί από το Αφγανιστάν, με βαριά λοίμωξη αναπνευστικού, λόγω της ανύπαρκτης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στο κέντρο κράτησης.

11/2  ένας άνθρωπος από την Υεμένη 23 χρονών,  αυτοκτόνησε στα κρατητήρια της διεύθυνσης αλλοδαπών στην Θεσσαλονίκη. Αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα , αλλά δεν κρίθηκε αναγκαία η νοσηλεία του σε κλινική, παρά μόνον η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής.

12/2 ένας μετανάστης από το Πακιστάν, ο Μοχάμεντ Ναντίν αυτοκτονεί στο κέντρο κράτησης της Αμυγδαλέζας  όπου συνελήφθη και μεταφέρθηκε για τρίτη φορά.

20/2 νεκρός από παθολογικά αίτια είναι ο 21χρονος Μοχάμεντ Καμαρά από τη Γουϊνέα, ο οποίος συνελήφθη στην Πεύκη στις 7 Φεβρουαρίου και δύο μέρες αργότερα μεταφέρθηκε στα κρατητήρια του ΑΤ Κηφισιάς. Στις 18 Φεβρουαρίου το μεσημέρι μεταφέρθηκε στο Αμαλία Φλέμινγκ.

Επιπλέον, το μεγαλύτερο κομμάτι της χρηματοδότησης των στρατοπέδων προέρχεται από την ΕΕ, το οποίο εκμεταλλεύονται οι εταιρίες security και διάφορες τοπικές επιχειρήσεις (καντίνες κτλ) αποκομίζοντας μέσα από αυτήν την βαρβαρότητα εύκολα κέρδη, πάντα στον βωμό της ελληνικής οικονομικής ανάπτυξης.

Η κοινωνία αντί να αντιδρά στις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών, ενσωματώνει τις αντιλήψεις που εξυπηρετούν την διαιώνισή τους, άρα και τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.  Η κυρίαρχη αντίληψη παρουσιάζει τους μετανάστες ως φορείς ασθενειών και εγκληματίες. Παρόλες τις αποδείξεις από ιατρικές και στατιστικές έρευνες που καταδεικνύουν πόσο ασταθούν οι κατηγορίες αυτές, συχνά ο ρατσισμός των ντόπιων φτάνει σε σημείο παραληρήματος.

Πιο συγκεκριμένα, η εργατική τάξη θα έπρεπε να αρνείται τους φυλετικούς ή εθνικούς διαχωρισμούς και να ενωθεί έναντι στους κοινούς εκμεταλλευτές της. Τελικά η άνιση μεταχείριση και εισοδηματική κατάσταση μεταξύ ντόπιων και  ξένων («λαθραίων» και μη), αλλά και οι παραπάνω αντιλήψεις δημιουργούν ψευδαισθήσεις πως οι μετανάστες ανήκουν σε μια κατώτερη τάξη .  Ξεχνάμε ότι και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να πουλάνε την εργατική τους δύναμη και πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στα ταξικά μας αδέρφια. Μόνο όταν οργανωθούμε  ξεπερνώντας   το πλαστό δίπολο νομιμότητας – παρανομίας και στοχεύσουμε στην ολική ανατροπή των αφεντικών μπορεί να είναι λύση για τους καταπιεσμένους.  

Απαιτούμε:

- την άμεση κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών,

 -τα ίσα εργασιακά και πολιτικά δικαιώματα μεταναστών και ντόπιων

- άσυλο και ελευθερία μετακίνησης για όλους

Και προτείνουμε την κοινωνική δράση από τα κάτω όπως:

-δημιουργία δομών όπως κοινωνικά ιατρεία και παντοπωλεία

-μαζικές καταλήψεις στεγών (λαμβάνοντας ειδικά υπόψη τον εξωφρενικά μεγάλο αριθμό ακατοίκητων σπιτιών στην Ελλάδα.)

-δημιουργία αντιιεραρχικών δομών στην παραγωγή, με ισότιμη συμμετοχή όλων των εργατών.

Πολιτικοί κρατούμενοι στη φυλακή τύπου Γ ξεκινούν Απεργία Πείνας

Εμείς, πολιτικοί κρατούμενοι στη φυλακή τύπου Γ του Δομοκού, ο Κώστας Γουρνάς και ο Δημήτρης Κουφοντίνας, προχωράμε από σήμερα Δευτέρα 2 Μάρτη σε απεργία πείνας.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, για να καταργηθεί ολόκληρη η ειδική νομοθεσία εκτάκτων μέτρων με την οποία η εξουσία επιδιώκει να εγκληματοποιήσει και να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.

Ανακοίνωση κατάληψης δικηγορικού συλλόγου Αθήνας

Ομάδα συντρόφων-ισσών αλληλέγγυων στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων αποφασίσαμε να προβούμε σε κατάληψη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Μ’ αυτή μας την ενέργεια επιδιώκουμε να κινητοποιήσουμε τον Δ.Σ.Α. προκειμένου να πάρει θέση ενάντια στις εν κρυπτώ μεταγωγές κρατουμένων στις φυλακές Δομοκού, που από το καλοκαίρι –οπότε και ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο– μετατράπηκαν σε φυλακές υψίστης ασφαλείας (τύπου Γ΄), δεδομένου ότι είναι παγκοσμίως γνωστό ότι οι συνθήκες και το θεσμικό πλαίσιο που τις διέπουν είναι απάνθρωπες και συνιστούν βασανιστήριο (π.χ. Γκουαντάναμο, τύπου F Τουρκία κ.ά.)

«Θάνατος»

του Τζουμά Αντ Ντοσσαρί

Πάρε το σώμα μου

Πάρε το σάβανο και τα απομεινάρια του κορμιού μου

Πάρε φωτογραφίες από το πτώμα μου

Μονάχο μες στον τάφο

Στείλ 'τα στον κόσμο

Στείλ 'τα στους δικαστές

Σε όσους έχουν συνείδηση

Στείλ 'τα σε όσους έχουν αρχές και είναι δίκαιοι

Κι ας σηκώσουν εκείνοι το βάρος της ενοχής στο εδώλιο του κόσμου, την αθώα ψυχή,

Ας σηκώσουν εκείνοι το βάρος κάτω από των παιδιών τους το βλέμμα,

της ιστορίας το βλέμμα

Το βάρος της αδικοχαμένης, της αναμάρτητης ψυχής

Της ψυχής που βασανίστηκε στα χέρια

Όσων δήθεν προστατεύουν την ειρήνη

Αντ Ντοσσαρί βρίσκεται στο Γκουαντάναμο από το 2003 σε πλήρη απομόνωση. Σύμφωνα με πληροφορίες του αμερικανικού στρατού έχει κάνει δώδεκα απόπειρες αυτοκτονίας

Οι φυλακισμένοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα έχουμε τα εξής αιτήματα :

1)Ζητάμε δραστικά μείωση της μέγιστης περιόδου κράτησης. Δεν έχουμε διαπράξει κανένα έγκλημα, η κράτηση μας είναι άδικη και παράνομη έτσι και αλλιώς, και η επέκταση της σε 18 ή 24 μήνες είναι απαράδεκτη.

2)Ζητάμε άμεση  παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Όταν είσαι άρρωστος και ζητάς γιατρό δεν σε πάνε, ξέχασε το. Αν κάποιος λιποθυμήσει και το πούμε στους αστυνομικούς που μας φυλάνε απ΄ έξω, γελάνε και δεν δίνουν καν σημασία. Ο άνθρωπος μπορεί πολύ απλά να πεθάνει.

3)Ζητάμε άμεση εξέταση και διευθέτηση όλων των υποθέσεων. Κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται 24 μήνες μέσα χωρίς να ξέρουν τι γίνεται ούτε δίνει κανείς σημασία στον φάκελο τους.

4)Ζητάμε ανθρώπινη αντιμετώπιση. Η συμπεριφορά των αστυνομικών είναι απαράδεκτη, μας φωνάζουν, μας βρίζουν και μας χτυπάνε πολύ εύκολα.

5)Ζητάμε άμεση βελτίωση των εγκαταστάσεων. Κάποια κοντέινερ δεν έχουν ρεύμα εδώ και πολύ καιρό. Ζεστό νερό σε πολλά κοντέινερ δεν έχει, τα air-conditions είναι χαλασμένα ή δεν έχει ρεύμα. Με αυτό το κρύο πώς μπορούμε να μείνουμε σε αυτή την κατάσταση;

[από επικοινωνία με τους κρατούμενους]

Ταξική και ιδεολογική σύσταση των ελληνικών φυλακών

Από την εξέγερση των κρατουμένων και τη μαζικότατη απεργία πείνας του 2008 (που κανένα μέσο μαζικής εξαπάτησης δεν πρόβαλε και κανένας θεσμικός λακές δεν στήριξε), έφτασε σήμερα ο αριθμός των έγκλειστων ανθρώπων (σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης) να έχει σχεδόν διπλασιαστεί (!). Από 12 χιλιάδες το 2008 σε 20 χιλιάδες σήμερα. (Σημείωση: το 1979 ήταν 2.700).

Ο ίδιος ο νόμος παράγει το έγκλημα. Αν σήμερα οι κρατούμενοι είναι πολλαπλάσιοι απ’ ότι στην αρχή της μεταπολίτευσης, αυτό δεν έγινε επειδή αυξήθηκε το “έγκλημα” αλλά γιατί θεσμοθετήθηκε διαφορετικά το τι είναι έγκλημα. Δεκάδες αδικήματα που κάποτε δεν τιμωρούνταν, οδηγούν σήμερα σε φυλάκιση για ψύλλου πήδημα. Η ίδια η κοινωνική σύσταση της φυλακής καταδεικνύει το είδος του “εγκλήματος” που θέλει να καταστείλει η εξουσία. Η συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων στις φυλακές του ελληνικού κράτους είναι μετανάστες χωρίς χαρτιά, μικροκλέφτες, φτωχοδιάβολοι, τοξικοεξαρτημένοι, πολιτικοί κρατούμενοι, άνθρωποι δηλαδή που το “έγκλημά” τους συνδέεται απόλυτα με την ταξική τους θέση.

«Οχι» στο Δομοκό από 41 νομικούς

Με κείμενο που απέστειλαν στον Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας και έχει ήδη υποβληθεί στον υπουργό Δικαιοσύνης, τον πρόεδρο της Βουλής και τους προέδρους των κομμάτων, τονίζουν ότι ο νόμος 4274/2014 που θεσπίστηκε από τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαρ. Αθανασίου έχει σοβαρά ζητήματα συνταγματικότητας, ανατρέπει, επί το δυσμενέστερο, το καθεστώς κράτησης και τις συνθήκες διαβίωσης της συντριπτικής πλειονότητας των κρατουμένων και δημιουργεί ανασφάλεια δικαίου σε ένα πεδίο όπου η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων προέχει.

Μαρτυρίες προσφύγων από το κολαστήριο της Αμυγδαλέζα